من و هزار توهای ذهنم

مرگ را دیده‌ام من. در دیداری غمناک، من مرگ را به دست                                                  سوده‌ام. من مرگ را زیسته‌امبا آوازی غمناک                   غمناکو به عمری سخت دراز و سخت فرساینده. آه، بگذاریدم! بگذاریدم!اگر مرگهمه آن لحظه‌ی آشناست که ساعتِ سُرخاز تپش بازمانَد.و شمعی ــ که به من و هزار توهای ذهنم...

بگذار ترجمه ی خوشامد گویی صندلی هایی باشمکه تو رویشان می نشینیفکر فنجان هایی را کشف کنمکه در معاشقه ی قاشق و شکربه لبان تو فکر می کنندبگذار حروف جدیدی به تو اضافه کنماضافه کنم به الفبابگذار خودم را سرزنش کنمو میان تمدن و وحشیگریبه عشق برسم چای خوشمزه بود؟با کمی شیر چطوری؟مثل همیشه باکمی شکر موافقی؟ا من و هزار توهای ذهنم...

دلبرا یک بوسه دادی اینقدر نازت ز چیست؟

گر پشیمان گشته ای بگذار در جایش نهم

من و هزار توهای ذهنم...